Beste schermliefhebbers,
Afgelopen weekend (21 & 22 oktober) was het weer zover, het Zilveren Wapens toernooi. Dit jaar gehouden in Breda aangezien de veiligheidsmaatregelen zijn aangescherpt en Amersfoort geen optie meer was. In mijn ogen geen straf aangezien de KMA in Breda naast militair terrein tevens een prachtig stukje geschiedenis met zich meebrengt. Een middeleeuwse fortificatie dat in de loop der jaren steeds is aangepast om het veranderlijke oorlogstuig het hoofd te kunnen bieden. Pas in latere tijden is het omgetoverd naar opleidingsinstituut. De pracht van de KMA zal de meeste schermers ontgaan zijn aangezien zij voornamelijk de binnenkant van de sportzaal hebben bekeken. Al denk ik dat de meeste nieuwe cadetten ook weinig benul hebben van de geschiedenis waarop zij lopen behalve dat ze bepaalde steentjes op de parade moeten mijden. Ook ik heb de afgelopen twee jaar elke vrijdag op de KMA gelopen waar ik druk bezig was met de nieuwe master studie ‘Master Strategic Studies’ aan de FMW (Faculteit Militaire Wetenschappen), waarvan ik vrijdag mijn bul heb mogen ontvangen. Voor dat het hele weekend van start kon gaan moesten de schermlopers echter opgehaald worden uit IJsselstein. Daarom had Maurice een tonner geregeld die we maandag in Breda hebben opgehaald en vervolgens op en neer gereden zijn. Het SPK op vrijdag ging voor mij van start en ik had, zoals altijd, even opstartproblemen. Naast wat materiaalpech ook wat verliespartijen toch schermplezier gehad. Gezien de hoeveelheid deelnemers konden we een tweede ronde inzetten waarbij ik mijzelf moest haasten gezien de master uitreiking die ik aansluitend had en mijzelf natuurlijk nog een stropdas moest aanmeten. Over stropdassen gesproken, een leuke KMSV stropdas lijkt mij een waardevolle KMSV accessoire, (maar dit ter zijde) hieronder wel even een leuk voorzetje.
Terug naar de SPK, de tweede ronde was voor mij een rondje ‘speedschermen’ waarin alle partijen snel afgewerkt werden met wisselend succes. Snel op naar de uitreiking dan maar terwijl de collega’s de rest van de zaal hebben opgebouwd. De zaterdag was een dag van Floret en Sabel waar ik verder weinig van mee gekregen heb aangezien de tonner, waar de sleutel van klaar zou liggen bij de wacht, niet aanwezig was. Het weekend is voor defensie personeel heilig, zodat ons verzocht werd het maandag weer te proberen. Problematisch aangezien zondag de schermlopers weer opgeruimd en terug moesten worden gebracht. De minimale inzetbereidheid van de wacht was tenenkrommend en het werd duidelijk dat we geen vrachtwagen mee gingen krijgen. Bijzonder eigenlijk dat dit soort mensen wel een voltijd salaris krijgen, aangezien ze slechts minimaal inzet tonen, maar dit is een andere discussie. Gelukkig heeft Maurice, via via, een sleutel weten te bemachtigen waarmee we onze waardevolle vervoersvriend toch nog konden ophalen. (driewerf hoera voor sleutels die op alle tonners passen!). Dan de zondag, ik denk dat ik hier wel tien pagina’s over vol kan schrijven maar ik zal een korte glimp geven. Voor mij zelf begon het niet onverdienstelijk, na een aantal winstpartijen en een aantal verliespartijen (waaronder tegen de latere kampioen) een 4 – 4 die in de verlenging in mijn nadeel werd beslist. Heel jammer, maar gelukkig niet in de B-poule beland. Voor zover ik weet was geen enkele actieve KMSV schermer dit lot beschoren geweest. Voor mij begon toen de ellende, aangezien ik op de zilveren wapens tot nu toe nooit veel geluk heb gehad qua elimineren. Zo diende Michel v.d. Klip zich aan om mij (net als vorig jaar) onverrichter zaken naar huis te sturen. Terecht trouwens want mijn schermen leek nergens op. Genoeg hierover! Volgend jaar meer geluk! Het meest heb ik genoten van mijn mede KMSV vrienden die bij vlagen hun ware klasse lieten zien. Zo heb ikgezien dat Jasper weeldegelijk een aanval kan opzetten, niet alleen dat, maar ook succesvol kon uitvoeren. Hiermee heeft hij, met slechts luttele seconden op de klok, een achterstand van 3 punten goedgemaakt en vervolgens gestreden voor de overwinning. Als een leeuw heeft hij gevochten maar het laatste puntje ging naar de tegenstander, die, aangeslagen door deze puntenregen, waarschijnlijk de volgende partij heeft moeten opgegeven van pure uitputting. Ook zag ik Maurice, die na vrijgesteld te zijn geweest in de eerste ronde tegen de oude rot Ganeff moest uitkomen. Zijn gecalculeerde aanvallen deden Ganeff even wankelen, waarna deze met een aantal goed getimede (tegen)aanvallen Maurice toch nog wist te verslaan. Ik zeg, geen schande Maurice, over niet te lange tijd kom jij hier als overwinnaar uit de bus! Dan Bjorn, na een vrij makkelijke voorronde rustig de eliminaties in waarbij Roy van Gilst tegenstand bood, maar je er niet onder kreeg. Collin Oosthof had echter de smaak te pakken en wist Bjorn te verslaan. Iets dat Collin van tevoren (naar eigen zeggen) niet had verwacht. Volgende keer is hij weer voor jou Bjorn! Tot slot denk ik dat er zoveel meer te vertellen valt over de zilveren wapens van 2016 maar dat het te veel is om te vermelden. Ik wil nog wel even de organisatie bedanken, Toon, Martin, Ineke, George, Maurice en alle anderen die ook hebben geholpen om het toernooi tot een succes te maken. Ik heb er alleen maar goede berichten over gehoord in elk geval.
Groet,
Melvin
